Rozdział 8 Ucieczka

 *Kilka dni później*

  Siedzę tu nadal cały czas obolała. Nie wiem, co ze sobą zrobić, mam już dość. Ramallo kolega mojego taty przychodzi tu w tajemnicy i obmywa ciężkie rany oraz pociesza. Gdyby nie on... Nie chce nawet myśleć co by było. Był już późny wieczór. Ostatnio mało sypiam, a jak już śpię to mam koszmary z których nie  mogę się dobudzić. Czy to normalne? Ja sama nie jestem już normalna. Siedziałam na zimnej podłodze wspominając Leona... Jego uśmiech, pocałunki i to jak mnie budził, oraz nasze wspólne dziecko, które mam nadzieję, że jeszcze żyje. Zaczęłam podśpiewywać piosenkę, na lepszy nastrój. Od razu zrobiło mi się lepiej. Nuciłam cicho melodię, kiedy usłyszałam samochód i jakieś dźwięki. Dziwne, ciekawe kto to. Nie ma tu za często gości, a właściwie to rzadkość. Nie zwracałam już na to uwagi, ale dźwięki się nasilały. Usłyszałam krzyki, strzały i wiele innych. Ktoś szedł w kierunku miejsca, gdzie byłam. Nastraszona poderwałam się na nogi...


*Leon*

 Wkroczyliśmy do domu Hermana, gdzie przetrzymuje moją Viole. Ręce mi się trzęsły, a serce waliło jak oszalałe. Całe szczęście nie było go tylko jego "armia". Kiedy oni się tłukli ja ukratkiem pobiegłem szukać Violetty. Obiegłem cały dom zdenerwowany, ale nigdzie jej nie było. Pobiegłem do piwnicy. Było tam ciemno i zimno. Mój  wzrok przykuła mała kłódka. Podbiegłem otwierając ją. W środku było pełno rzeczy Violi, ale gdzie jest ona sama? Były też ślady krwi. A jeśli coś jej sie stało? Skarciłem się w myślach. Mojej dziewczyny nigdzie nie było. Załamany odjechałem...

*Violetta

 Ramallo podczas całego zamieszania pomógł mi uciec. Nie wiem kto to był, ale wiem, że muszę uciec dla spokoju i bezpieczeństwa mojego, Leona i dziecka jeśli żyje. Mężczyzna pomógł mi doprowadzić się do porządku i wsadził mnie w samolot. Nie mogę skontaktować się z Leonem, a tak tęsknie.. chyba czas o nim zapomnieć. Z moich zamyśleń trafiłam do krainy snu i obudziłam się dopiero we Francji...


                                                        ***
Przepraszam za jakość rozdziału i długość.
Przepraszam, ze tak długo go nie było i ogólnie za wszystko, ale mam sporo nauki.
Do następnego