Rozdział 3 Tajemnica

 Stałam z wymierzonym w niego pistoletem, który był odbezpieczony. Zaczęłam delikatnie naciskać na spust.
-  Przepraszam... ale to koniec- Powiedziałam nie spuszczając z niego wzroku. Do moich oczu napłynęły łzy, a pistolet wypuściłam i trzasnął o ziemie. Podeszłam do Leona, który stał z wymierzoną we mnie bronią. Złapałam za nią i przystawiłam do siebie ze łzami.
- Strzelaj- Szepnęła. Miałam już dość.
- Dlaczego mam strzelić?- Zapytał nie wykonując żadnego ruchu.
- Nie chce żyć... nie tak... chce już umrzeć-  Zaczęłam mocniej płakać.
- Czemu? Nie przeszkadza ci to co robisz?- Delikatnie odsuwał pistolet ode mnie.
- Nie chce tak żyć. Nie cierpię ojca. Każe mi zabijać, ale ja tak nie chce, nie chce już żyć- Spuściłam wzrok. Chłopak rzucił pistolet i mocno mnie przytulił.
- Cii... nie płacz- Szepnął ściskając mnie.
- Ale ja nie chce... Kocham cię naprawdę i nie chce tego, ale boje się, że mi coś zrobi - Mocno się tuliła. W jego ramionach czuła się bezpieczna.
- Widzę, że tego nie chcesz, że boisz się ojca, że mnie kochasz. Nie pozwolę cię skrzywdzić. Tata kazał mi zrobić ci krzywdę, ale nie wiem czemu. Teraz chodź. Schowasz się przed moim ojcem, a jak wyjdzie to wymyślimy coś- Schował ją w szafie, a sam poszedł do ojca.
- Cześć tato- Powiedział siadając.
- Cześć. Jak tam Castillo? Robota wykonana?- Zapytał z chytrym uśmieszkiem.
- Odwołała spotkanie. Obiecuję ci jednak, że jutro dotrzymam słowa i to zrobię- Starał się być przekonujący.
- Do jutra masz czas- Oznajmił i poszedł po papiery do gabinetu. Kiedy Leon przechodził obok usłyszał rozmowę ojca. Zatrzymał się.
- Tak. Leon jutro ją zabije. Miejmy nadzieję że się uda. Nareszcie będzie po Castillo, a jej ojcec pewnie będzie chciał ją pochować, więc tu wróci, a wtedy mi zapłaci za to, że przez niego o mało nie wpadłem. Jeśli by się dowiedzieli o moich czarnych interesach nie było by dobrze. Pewnie będzie chciała go zabić... wiem, najwyżej pozabijają nie na wzajem. Tak.. dobrze cześć- Szatyn był zszokowany. To co usłyszał... nie spodziewał się tego. Sądził, że jego ojciec jest porządnym człowiekiem, a tym czasem był zdrajcom, oszustem. Sądził, że Violetta ma okropnego ojca, ale się mylił. Jego ojciec jest gorszy. Castillo przynajmniej nie okłamywał córki, a Verdas miał podwójne życie..


                                                          ***
Rozdział krótki. Pod poprzednim tylko 2 kom. :,(
Do następnego...