Rozdział I ~ Kotek

Violetta od kąt zajmowała się Ethan'em nie sprawiał jej kłopotów, a chłopiec się nie nudził. Dziś kiedy Castilio była pochłonięta nową książką mały chciał się pobawić w "chowanego". Dziewczyna nie zdając sobie sprawy z tego co powiedział chłopiec, skinęła głową na "tak" nie odrywając wzroku od lektury. Mały wymamrotał pod nosem "Ty liczysz, ja się chowam" i już po chwili nie było go przy dziewczynie. Kiedy zdała sobie sprawę, że w domu jest zbyt cicho postanowiła poszukać chłopca. Wyszła z "gabinetu" w którym całkowicie oddała się lekturze i skierowała się do pokoju dziecka. Weszła, wzrokiem przeszukała pomieszczenie i z pewnością stwierdziła, że Ethan'a tu nie ma. W takim razie zeszła na dół do salonu który był połączony z kuchnią i jadalnią.
- Ethan! Gdzie jesteś?! - niestety tutaj także go nie było. Nerwowo zaczęła przeszukiwać każdy kąt domu. Jej ostatnią nadzieją był taras z pięknym ogrodem. Rozejrzała się po całym ogrodzie, przeszukała każdy krzak i nic. Nagle usłyszała ciche miauczenie kota. Odwróciła głowę w stronę z której dobiegał dźwięk.
Podeszła bliżej i uśmiechnęła się na widok tego co zobaczyła.
- Ethan, szukałam cię. Dlaczego wyszedłeś na dwór?
- Mieliśmy się bawić, ale ty mnie nie znalazłaś.
- Dobrze przepraszam cie.
- I przyszedł kotek. Mogę go zatrzymać?
- Kotek może już ma właściciela.
- Ale kotek sam przyszedł, może nie chciał być u właściciela?
- No dobrze skarbie. Weźmiemy go, ale gdy zgłosi się po niego właściciel to musimy go oddać.
- No dobrze. A będę mógł mieć zwierzątko, jak nie będzie kotka?
- O tym musisz porozmawiać z mamą i tatą.
- Dobrze, chodź - chłopiec złapał Violettę za rękę i pociągnął do domu. Chłopiec zostawił kota na dywanie i pobiegł do kuchni. Violetta bacznie go obserwowała. Ethan wyjął miseczkę z dolnej szafki i poprosił by Violetta podała mu mleko dla zwierzątka. Szybko podbiegł do miejsca gdzie znajdował się kot, wziął go w swoje łapki i pobiegł do kuchni. Po kilku sekundach chłopiec przyglądał się zwierzątku jak pije białą ciecz.

* * *

Przepraszam, ze taki krótki ale nie miałam dostępu do laptopa, a dziś pomagałam babci. (nie może chodzić)
Do zobaczenia. ;)